15 ‘decembers’ zonder mama
Het is de nacht van 28 december, klokslag twee uur als mijn moeder de strijd tegen Sikkelcel verliest. Een moment waarop mijn broer en ik waren voorbereid. We wisten dat mama’s laatste dag nabij was. Op 28 december, na 36 jaar geknipperd te hebben, viel het licht van mijn moeder uit. Ik ging een donkere periode tegemoet waarin ik rouwde in stilte. Ik schreef mijn verdriet woord voor woord van mij af, waardoor ik bij iedere nieuwe dag steeds meer het licht zag.
Inmiddels is het 15 jaar geleden, echter is het gemis niet met 15 jaar verminderd. In de afgelopen jaren heb ik hiermee leren leven en geaccepteerd dat ze er niet meer is. Leven zonder mijn moeder, is een dagelijkse confrontatie, die in de kleine en in de grote momenten in mijn leven terugkomt. Soms mis ik haar warme lach of aanwezigheid bij mijn mijlpalen zoals het behalen van mijn diploma’s. Deze momenten had ik graag samen met mijn moeder willen delen. Vroeger kon ik dan verdrietig zijn als ik weer besefte dat het niet meer kon. Nu ben ik op het punt dat ik met het gemis kan leven. De herinneringen aan haar, geven mij kracht om verder te bloeien. Mijn heldin heeft mij vooral geleerd, dat je moet kijken naar wat je wel hebt. Mijn ijzersterke Koningin had haar gezondheid niet mee, waardoor ze kracht putte uit dat wat ze wel had, zoals haar doorzettingsvermogen en positieve instelling.
Nu mijn 27e verjaardag voor de deur staat, begin ik haar mantra, ‘focus op dat wat je wel hebt steeds meer te leren’. De -tel-je-zegeningen- lifestyle. Ik ben gezegend met een goede vader, een toffe broer en aan de andere kant van de wereld heb ik twee lieve zusjes en een broertje. Daarnaast ben ik rijk aan familie en een kleine vriendenkring. Verder ben ik dankbaar voor mijn goede gezondheid. Iets wat mijn moeder niet had tóch ging ze ondanks haar strijd ‘gelukkig’ door het leven. Ze waardeerde iedere dag, en dat probeer ik ook te doen. Ook al is het leven niet altijd groen, geniet ervan zoals het is.
We zijn vandaag 15 ‘decembers’ verder en ik kan nu met trots zeggen dat het verlies van mijn moeder mij positief heeft veranderd. De Iraida die ze op 6 januari op de wereld zette is sterker, wijzer en gemotiveerder dan ooit. Het besef dat je iemand waar je zielsveel van houdt nooit meer kan zien, horen, spreken en knuffelen zal ook in de toekomst moeilijk blijven. Gelukkig heb ik alle herinneringen aan haar een goude plek in mijn hart gegeven. Een plek waar ze voor altijd kunnen voortleven.
Mam, je bent de beste. Toen, nu en voor altijd.
15 decembers zonder, maar tegelijkertijd met.
Liefs,
je oogappel,
Wat een lieve post over je moeder zeg. Ik vind het dapper dat je hierover durft te schrijven.
Thank you, appreciate it.
Mooie woorden uit je hart. En vooral mooi om te zien dat je dat allemaal weet te vertalen naar positieve gedachtes. Ik leer van je.
Wat lief, thanks Gabi X
Heel mooi beschreven. Ik kreeg er kippenvel van. “15 decembers zonder, maar tegelijk met”. En dat geloof ik zeker! Wat zal ze trots zijn op je.
Thank you Siem <3
Mooi geschreven dikke brasa voor jou en je broer I love you
Thanks liefste Kim, love you X
Wat zou je moeder super trots op je zijn geworden…geweldig hoe je je zelf leert om op een positieve manier staande te blijven en verder te leven…dat God je meer en meer mag versterken en zegenen met je pen…hoofd om hoog en ga voor alles dat je wilt bereiken en wilt veroveren wetende dat je moeder neer kijkt op je…
Love you…xoxo
Ik ben super trots op je…
Jasse
Wat een mooie woorden heb je over mijn leven uitgesproken. Zeer bemoedigend, bedankt. Ik waardeer ieder woord en neem het van je aan. Love you, en bedankt dat je tijd hebt genomen om mijn blog te lezen. Be Blessed X
Heel mooi geschreven!
Thank you Sheniva! Bedankt voor het lezen.
Heel mooi je gevoelens onder woorden gebracht!
Blijf positief! Je doet het heel goed ?
Thank you Miga, xx
Lieve Lieve Irai,
Ik heb jouw verhaal met een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen gelezen. Wat ben jij toch een powervrouw! !! Bedankt lieverd dat je dit deelt. Het heeft mij enorm geraakt en beter nog, het heeft mij doen stilstaan bij wat ik WEL heb. Dankjewel! Dankbaar voor jou en je vriendschap zijn 1 van de mooie bijzondere dingen die ik dus WEL heb. Jouw moeder was een hele speciale vrouw die super trots op je is. Kan niet anders als je ziet tot welke vrouw je bent uitgegroeid. Bless you honey, Soso lobi ?
Aaaaaahw Pris, wat een mooie woorden. Ik ben blij dat mijn woorden jouw geraakt hebben en voor nieuwe inzichten hebben gezorgd. Ik ben ook ontzettend dankbaar voor jou en onze vriendschap. Je bent een prachtige powervrouw, be blessed. Love <3
Iraida,
Wat een sterke jongedame ben je ook. De kracht die jij uit dit verlies put is zo bewonderenswaardig. Hoe jij ermee om weet te gaan. De positiviteit die jij uitstraalt.
En tegelijkertijd zo kwetsbaar. Prachtig!
Wat lief, bedankt voor je bemoediging! Ik waardeer het enorm dat je de tijd hebt genomen om mijn blog te lezen.